نقطه چین ....

لحظه ی لبخند، مانندِ... شبیهِ.... مثل یک...
وای من ... اصلن ولش کن... نقطه چین تر می شوی

خنده وقتی روی لب های تو جا خوش می کند

باز هم از آنچه هستی دلنشین تر می شوی

من مات علی عشق علی مات شهیدا ...

آن دم که دلم شنید عهد ازلی
در قول «ألست ربکم؟» گفت «بلی»

والله خدا خلق نمی کرد آتش
«... لو إجتمع النّاس علی حب علیّ»

جانم فدای امام هادی

ای حضرت جبریل ثناخوان تو عباس
مه تکه ای از ماه درخشان تو عباس

حاتم بنشسته است کنار حرم تو

او خیره شده بر تو و احسان تو عباس

باید همه ی اهل قلم در صف محشر
ما را بنویسند مسلمان تو عباس

بالاست به والله قسم تا ابد الدهر
این پرچم اسلام به دستان تو عباس

هرگز علم خیمه نیفتاد ز دستت
نازم به وفای تو و پیمان تو عباس

لب تشنه به دریا زدی و آب نخوردی
ای جان به فدای لب عطشان تو عباس

از خجلت تو آب شد و آبرویش رفت
این مشک پر از آب، به دندان تو عباس

برخیز به خیمه بنگر ای مه خیمه
زینب شده اینبار پریشان تو عباس

برخیز که شه با دل آزرده نبیند
خونین شده این پیکر بی جان تو عباس

شاه آمده با قامت بشکسته و لرزان
تا سر بگذارد به گریبان تو عباس

شاه آمده تا علقمه تا اینکه بساید
مژگان پر از اشک به مژگان تو عباس

شاهراه عشق !

❤❤❤❤❤❤❤❤❤
شاهراهِ عشق باشد پیچ و تابش بیشتر
هر که عاشق پیشه تر حالِ خرابش بیشتر

هرکه را اندازه یِ ظرفیتش مِی میدهند

هر که شد پیر ِ خراباتی، شرابش بیشتر

محفل اشک و دعا ما را خدایی میکند
هر که اشکش بیشتر قطعاً ثوابش بیشتر

بهر ِ رفتن سویِ میخانه میانِ عاشقان
خوش به حالِ آنکه میباشد شتابش بیشتر

حسرتی بر دل ندارد آن غلام ِ پیر که
بین روضه طی شد ایام ِ شبابش بیشتر

چشم اگر آلوده گردد اشکِ آن کم می شود
میوه هر چه دور از آفت باشد آبش بیشتر

پیش اربابش سرش بالاست آنکه قبل مرگ
دائماً باشد حواسش به حسابش بیشتر

نهضتی که پرچمش در دست اولادِ علی ست
شک ندارم طولِ عمر انقلابش بیشتر