کثیرالشکّم ...

در نمازم خم ابروی تو مشکوکم کرد

روزگاری ست ملقب به کثیر الشکّم 

خوب ترین حادثه می دانمت ....

با همه ی بی سر و سامانی ام
باز به دنبال پریشانی ام

طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویران شدن آنی ام

آمده ام بلکه نگاهم کنی

عاشق آن لحظه ی طوفانی ام

دل خوش گرمای کسی نیستم
آمده ام تا تو بسوزانی ام

آمده ام با عطش سال ها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام

ماهی یِ برگشته ز دریا شدم
تا تو بگیری و بمیرانی ام

خوب ترین حادثه می دانم ات
خوب ترین حادثه می دانی ام ؟

حرف بزن ابر مرا باز کن
دیر زمانی ست که بارانی ام

حرف بزن حرف بزن ، سال هاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام

ها... به کجا می کشی ام خوب من ؟
ها ... نکشانی به پشیمانی ام !